احیاءفرهنگ گفت‌وگو برپایه «منطق و استدلال»

بإسم رب الجمیل

یکی از شاخصه‌های دوران امام صادق علیه السلام تحول علمی و احیای اسلام ناب محمدی صلی الله علیه وآله است و علیرغم وجود بدعت‌ها، انحرافات، مکتب‌های انحرافی، نحله‌ها و فرقه‌ها و نهضت ترجمه‌ای که برای از بین بردن اسلام به راه افتاده بود امام صادق علیه السلام با سعه صدر و صرفاً بر پایه منطق و استدلال در حوزه‌های حکمت، عرفان، فلسفه، کلام، ارتباطات، حدیث، فقه، اخلاق و علوم طبیعی گفت‌وگو می‌کرد.

درسی که ما امروز می‌توانیم از سیره امام صادق علیه السلام بگیریم این است که با وجود فرازو فرودها و تحولات اجتماعی، سیاسی و فرهنگی در مبارزه با بدعت‌ها و انحرافات مکتب‌های ساختگی باید با حکمت و برهان و منطق، حقایق اسلام ناب محمدی صلی الله علیه وآله را مطرح کنیم .
 منطق اسلام، منطقی پیروز است.

فرهنگ ترویج نماز

بإسم رب الجمیل

 از ما خواسته شده که در حال نماز دلمان را ببریم به پیشگاه پروردگار؛ از دلمان حرف بزنیم، با دلمان حرف بزنیم؛ اینها مهم است. این را در وضع ترویج نماز، در نمازی که خود ما میخوانیم، نمازی که به دیگران تعلیم میدهیم، این نکته‌ی روح نماز را باید توجه کنیم.... اهمیت نماز که واقعاً برای ما توصیفش هم شاید ممکن نباشد. امام صادق (علیه‌السّلام) در بیمارىِ رحلت به وصىّ‌شان میفرمایند که: «لیس منّی من استخفّ بالصّلوة»؛ از ما نیست کسی که نماز را سبک بشمارد. استخفاف یعنی سبک شمردن، کم‌اهمیت شمردن. ۱۳۸۷/۰۸/۲۹

گزینه نظامی زیر میز است!(تحلیل زیبا وتمیز)

بإسم رب الجمیل

۱- امروز با سالگرد پذیرش قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت سازمان ملل و پایان دفاع‌مقدس ۸ ساله همزمان است. کسانی که از آن روزها خبر چندانی ندارند و یا در آن دوران دستی از دور بر آتش داشته‌اند، حق دارند با مشاهده برخی از مشکلات این روزها، شرایط را سخت!  و حتی بحرانی! تصور کنند و تهدید خالی از واقعیت برخی مسئولان را باور کنند که اگر با حریف سازش نکنیم- بخوانید تسلیم نشویم- سایه جنگ را بر سر خود خواهیم داشت! ولی فقط نیم‌نگاهی به شرایط ایران اسلامی در آغاز جنگ و هجوم همه‌جانبه تمامی قدرت‌های ریز و درشت دنیا به کشوری که تازه از یک انقلاب پیروز بیرون آمده بود و عبور مقتدرانه از آن هنگامه پرمخاطره، کافی است تا با امام راحلمان رضوان‌الله‌تعالی‌علیه همصدا شوند که «آمریکا هیچ غلطی نمی‌تواند بکند» واقعیتی که ۵ سال قبل، هفته‌نامه آمریکایی «ویکلی استاندارد» با اشاره به اقتدار مثال زدنی این روزهای جمهوری اسلامی ایران به آن اعتراف کرده و نوشته بود؛ رؤسای‌جمهور آمریکا، از کارتر تا اوباما در یک نقطه با امام خمینی اشتراک نظر دارند و آن، این که «آمریکا هیچ غلطی نمی‌تواند بکند».

چرا رهبر انقلاب تنها راه تأمین «منافع ملّی» را تعریف آن براساس«هویت ملّی» می‌دانند؟ /داستانِ پیشرفت ایرانی

بإسم رب الجمیل

انقلاب اسلامی در افق تاریخی خود، حرکتی کلان علیه «تقلید و وابستگی» و در راستای دستیابی به «پیشرفت مستقل و حقیقی» بوده است. آنچه رهبر انقلاب اسلامی در دیدار رمضانی مسئولان نظام ذیل بحث تعریفِ «منافع ملّی» و لزوم برخاستن آن از «هویّت ملّی» مطرح کرده‌اند را در سطح کلان می‌توان براساس چارچوب «پیشرفت حقیقی» و «پیشرفت صوری» تبیین کرد. این دوگانه که اوّلی برآمده از هویّت و داشته‌های ملّی و دینی و دومی توأم با نابودی اینها است، پس از گذشت چند دهه از پیروزی انقلاب اسلامی همچنان پیش‌روی نخبگان، مسئولان و مردم ما قرار دارد.
پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR در یادداشت زیر براساس بیانات حضرت آیت‌الله خامنه‌ای به تبیین دقیق‌تر ابعاد این مسئله می‌پردازد.

رهبر انقلاب: اروپائیان علم را از آندلس اسلامی دریافت کردند

بإسم رب الجمیل

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای یکی از راه‌های تهاجم فرهنگی دشمن را منصرف کردن جوانان مسلمانان از پایبندی‌های متعصّبانه به ایمان می‌دانند و معتقدند: سیاست امروز دشمنان، سیاست آندلسی کردن ایران است!

پیشرفت عامل تبدیل شدن کشور از یک نهال به شجره طیبه

بإسم رب الجمیل

یک عده‌ای نشستند پای دل دانشجو و استاد و آیه‌ی یأس خواندن و یأس‌پراکنی: آقا نمیشود، آقا نمیتوانیم، آقا فایده‌ای ندارد. اینها واقعاً مثل موریانه‌اند؛ موجودات پلید، مخرب، ویرانگر. کشور با طراوتِ تمام دارد پیش میرود. این درخت تناور نهالی بود، امروز بحمداللَّه شجره‌ی طیبه شده است؛ «کلمة طیّبة کشجرة طیّبة اصلها ثابت و فرعها فی السّماء».(۱) در همه‌ی بخشها ما داریم پیش میرویم. البته چالش هم داریم. آدم اگر بخواهد زمین نخورد، باید راه نرود. بخواهیم راه بیفتیم، زمین خوردن دارد، تنه زدن دارد، تنه خوردن دارد. چالش، خاصیت حرکت یک ملت است؛ بدون چالش که نمیشود. با این طراوت، با این ایستادگی، ملت دارد جلو میرود؛ یک عده‌ای می‌نشینند گوشه و کنار، بیخ گوش این، بیخ گوش آن، با دانشجو، با استاد، با هر کدام یک جور، با مردم عادی یک جور، آیه‌ی یأس خواندن و یأس‌پراکنی. نه، واقع قضیه همین چیزی است که ایشان گفتند.۱۳۸۹/۰۶/۱۴

تمهید جنبش «جوانان انقلابی»

بإسم رب الجمیل

مفهوم استعاری «آتش به اختیار» که در طول عمر نزدیک به بیست روزه­‌ی خود بحث­‌ها و گفت‌وگوهای فراوانی را دامن زده، با استدلال جدید رهبر انقلاب در دومین خطبه­‌ی نماز عید فطر وارد مرحله­‌ای تازه شده است. ما اکنون با مضمونی مواجهیم که پس از طرح و تکوین اصل ایده، با بیان تتمه‌­ای در باب چه هستی و چه نیستی^۱، بیش از گذشته تکمیل و تأیید شده است. اگر چه «آتش به اختیار» استدلالی استعاری و با عمری کمتر از یک ماه است اما به معانی­‌ای دلالت می­‌دهد که در نظریه‌ی رهبر انقلاب پیرامون تغییر و انقلاب اجتماعی، اهمیتی و تداومی پیوسته دارد. با مرور و تأمل بر این پیوستگی تاریخی و مفاهیم هم­‌بود با آن است که خطوط معنایی این مفهوم، فراتر از منازعات جاری رخ می­‌نماید.

حمیّت منطقی وانقلابی/به بهانه سالروزشهادت حضرت حمزه سلام الله علیه

بإسم رب الجمیل

این‌جور تبلیغ میکنند که اینکه امام فرمود هرچه فریاد دارید، بر سر آمریکا بزنید -که امروز هم همین حکم جاری است- از سر تعصّب و غرور است یعنی منطقی پشت سرش نیست؛ این را میخواهند ترویج کنند. میخواهند بگویند جوانهای ما، انقلابیّون ما، مردم ما، مسئولین ما، که سینه سپر میکنند و در مقابل آمریکا می‌ایستند و نسبت به توطئه‌های او افشاگری میکنند، مردمان متعصّبی‌اند؛ کارشان از روی حمیّت(غیرت) جاهلی و از روی تعصّب است؛ این را میخواهند بیان بکنند. درحالی‌که درست ۱۸۰ درجه قضیّه عکس است. اینکه فرمود هرچه فریاد دارید، بر سر آمریکا بزنید، پشتش یک منطق محکم وجود دارد. آن منطق این است که اساس سیاست آمریکا بر افزون‌طلبی و دست‌اندازی است. تاریخ آمریکا در این ۲۵۰ سالی که از عمر آن میگذرد، این را نشان میدهد -البتّه اوایل خیلی کمتر، از حدود صد سال پیش یا اندکی کمتر از صد سال پیش، خیلی بیشتر- سیاست کلّی آمریکا این است که امنیّت داخلی‌اش را به‌وسیله‌ی دست‌اندازی به کشورهای جهان و تصرّف مناطق نفوذ فراوان تأمین کند؛ این‌جور عمل میکنند؛ این سیاست آنها است. این سیاست را در منطقه‌ی غرب آسیا اِعمال کردند، در ایران در دوران طاغوت اِعمال کردند، در کشورهای همسایه‌ی ما اِعمال کردند. بر سر این قضیّه با شوروی سابق زورآزمایی داشتند -او به‌طرف خود میکشید، این به‌طرف خود میکشید- و ایران منطقه‌ی نفوذ آمریکا بود. اندکی غفلت بعد از پیروزی انقلاب موجب میشد که دشمنی که از در بیرونش کردیم، از پنجره برگردد؛ امام نگذاشت و جلوی این را گرفت.
http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=34815

فرهنگ سازی عفاف وحجاب

بإسم رب الجمیل

بحث حجاب و عفاف جزو بحث های فرهنگی و مذهبی به شمار می رود که بیش از امور نظامی، سیاسی و اجتماعی به برنامه ریزی تدریجی و ریشه ای نیاز دارد. تمام نهادها و سازمان ها اعم از خصوصی و دولتی و شهروندان در فرهنگ سازی، نقش دارند و به همین دلیل، بدون ریشه یابی، آسیب شناسی و شناسایی ورودی های فرهنگی و شناخت عوامل ویران گر و آشنایی با شیوه های مبارزه با این عوامل، نمی توان برنامه ای درست و کارآمد طراحی کرد. فرهنگ سازی برای سه حوزه یادشده را می توان در مرحله نهادینه سازی، گسترش و حفظ روش مند انجام داد که در هر بخش، نقش برخی نهادها پررنگ تر از دیگر نهادها خواهد بود. برای نمونه، در مرحله نهادینه سازی باورهای دینی درباره عفاف و حجاب، نقش آموزش و پرورش به ویژه آموزش در دوره های ابتدایی و راهنمایی، بسیار حساس و مهم به نظر می رسد؛ زیرا شخصیت دینی در دوره کودکی شکل می گیرد. در روایت هم آمده است: «مثل الذی یتعلم فی الصغر کالنقش فی الحجر؛ مثال دانشی که در کودکی آموخته شود، مثل حک کردن نقشی بر سنگ است.» به طور کلی، آموزش در دوره کودکی، ماناتر خواهد بود و برنامه ریزی در این دوره، ارزش مندتر است.

حرکت اصولی و روش مند در نهادینه سازی، گسترش و حفظ فرهنگ حجاب و عفاف را به پنج مرحله می توان تقسیم کرد:

1. احساس ضرورت مردم برای ایجاد تحول در فرهنگ عمومی حجاب و عفاف؛

2. تلاش برای حل مسئله و گسترش اعتراض مردم به مسئولان و متولیان فرهنگ دینی؛

3. حرکت دولت و برنامه ریزی در چهار سطح: شناخت کارشناسانه موضوع، آسیب شناسی موضوع، بررسی راه های حل موضوع و ارائه راه حل های مناسب به مراجع صلاحیت دار قانونی مانند قوه مقننه (به صورت لوایح قانونی)؛

4. اجرای برنامه های تصویب شده از سوی قوه مقننه و برنامه ریزی درباره اهداف جزئی و اجرایی برای رسیدن به هدف کلی؛

5. تغییر وضع موجود و ایجاد وضعیت مطلوب در زمینه حجاب و عفاف، با بهره مندی از اختیارات دولت.

هفت مسیر به سوی «استقلال ملی»

بإسم رب الجمیل

اگر نیروی انسانی ما وابسته اندیشید، وابسته حرکت کرد، از وابستگی خوشش آمد، قدر استقلال را ندانست، قدر اسلام و ارزش‌های اسلامی را ندانست، به خودش بی‌اعتماد بود -اگر این‌جور بود- آن‌وقت ما وارد یک دالان تاریک طولانی دیگری خواهیم شد، مثل همین دورانی که در زیرسلطه‌ی غرب از اندکی قبل از مشروطه تا قبل از انقلاب قرار داشتیم که با زحمت زیاد و با تلاش زیاد، توانستیم خودمان را به یک نحوی نجات بدهیم؛ باز وارد همان فرآیند تلخ دشوار گذشته خواهیم بود.(۱۳۹۶/۰۳/۳۱)