مؤسسه فرهنگی تمیز

امام خامنه ای :آتش به اختیار به معنای «کار فرهنگیِ خودجوش و تمیز» است

مؤسسه فرهنگی تمیز

امام خامنه ای :آتش به اختیار به معنای «کار فرهنگیِ خودجوش و تمیز» است

مؤسسه فرهنگی تمیز


"آتش به اختیار به معنای «کار فرهنگیِ خودجوش و تمیز» است و به معنای بی قانونی و فحاشی و طلبکار کردن مدعیان پوچ اندیش و مدیون کردن جریان انقلابی کشور نیست"

آخرین نظرات
  • ۳۰ شهریور ۰۰، ۲۰:۰۷ - اسید سیتریک
    عالی

احساس مسؤلیت وعمل به آن بابهره گیری ازوظایف قانونی

شنبه, ۱۷ تیر ۱۳۹۶، ۰۸:۱۵ ق.ظ | مجتبی دهقانی پوده | ۰ نظر
بإسم رب الجمیل

در قانون اساسی تصریح شده است که نظارت بر حُسن اجرای قوانین و نظارت بر حُسن اجرای امور بر عهده‌ی قوه‌ی قضائیه است و دیوان عدالت اداری و سازمان بازرسی کل کشور به‌عنوان دو بازوی اصلی قوه، مسئولیت این دو وظیفه‌ی مهم را بر عهده دارند.
احیا و استیفای حقوق عامه و حمایت از آزادی‌های مشروع مردم از وظایف مهم قوه‌ی قضائیه است و این قوه باید پرچمدار این موضوعات باشد و با مخالفان و معارضان حقوق عمومی در هر جایگاهی، مقابله کند.

واجب فراموش شده

جمعه, ۱۶ تیر ۱۳۹۶، ۰۱:۰۷ ق.ظ | مجتبی دهقانی پوده | ۱ نظر
بإسم رب الجمیل

در خصوص امربهمعروف و نهی ازمنکر حدیثی دیدم که از جمله چیزهایی که برای آمربه‌معروف و ناهی ازمنکر ذکر میکند، «رفیق فیما یأمر و رفیق فیما ینهی» بود. آن جایی که جای رفق است - که غالب جاها هم از این قبیل است - انسان باید با «رفق» عمل کند؛ برای این که بتواند با محبّت آن حقایق را در دلها و در ذهنها جا بدهد و جایگزین کند. تبلیغ برای این است؛ برای زنده کردن احکام الهی و اسلامی است.
مردم را هدایت کنید؛ ذهن مردم را روشن کنید؛ مردم را به فراگرفتن دین تشویق کنید؛ دین صحیح و پیراسته را به آنها تعلیم دهید؛ آنها را به فضیلت و اخلاق اسلامی آشنا کنید؛ با عمل و زبان، فضیلت اخلاقی را در آنها به وجود آورید؛ مردم را موعظه کنید؛ از عذاب خدا، از قهر خدا، از دوزخ الهی بترسانید؛ انذار کنید - انذار سهم مهمّی دارد؛ فراموش نشود - آنها را به رحمت الهی مژده دهید؛ مؤمنین و صالحین و مخلصین و عاملین را بشارت دهید؛ آنها را با مسائل اساسی جهان اسلام و با مسائل اساسی کشور آشنا کنید. این میشود آن مشعل فروزانی که هر یک از شما عزیزان این مشعل را در هرجا روشن کنید، دلها روشن خواهد شد.
http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=2940

ازخودمان شروع کنیم

چهارشنبه, ۱۴ تیر ۱۳۹۶، ۰۹:۵۵ ق.ظ | مجتبی دهقانی پوده | ۰ نظر

بإسم رب الجمیل

فرهنگ قرآنی/کرنش دربرابرخداوند

چهارشنبه, ۱۴ تیر ۱۳۹۶، ۰۷:۲۹ ق.ظ | مجتبی دهقانی پوده | ۰ نظر
بإسم رب الجمیل

در قرآن چند مورد از این مسائل (پیرامون غرور)داریم که یکی مربوط به سامری است، (۱) یکی مربوط به قارون است (۲) و یکی هم مربوط به کسانی است که از رفتن به داخل ارض مقدسّه استنکاف کردند. (۳) این‌ها مصادیق رجعت و ارتداد است. قارونِ مبغوضِ خبیثِ ملعونِ الهی، آن قدر انسان بدی است که قرآن کریم بخشی را به او اختصاص داده است. مشکل قارون این‌جاست که وقتی حضرت موسی علیه‌السّلام به او می‌فرماید «اموالی را که تو به دست آوردی، زینت است» و به نصیحت وی می‌پردازد، در جواب آن حضرت می‌گوید: «انما اوتیتهُ علی علم»؛ (۴) من آگاه و عالم و توانا بودم.» به تعبیر امروزی: «هوش و ذکاوت داشتم، زرنگی داشتم، سیاست بلد بودم. ناز شستم که این اموال را از این راه‌ها به دست آوردم. به کسی مربوط نیست!» او نمی‌فهمید که اموال را خدا داده بود. کمااین‌که جان را خدا به انسان می‌دهد، فرزند را خدا به انسان می‌دهد، دین را خدا به انسان می‌دهد و همه چیز مالِ خداست.
ای انسان نادان! چرا سرکشی می‌کنی؟! چرا اشتباه می‌کنی و می‌گویی «منم که این مال را به دست آوردم»؟! «من» کیست؟! خدای متعال به مبارزان فداکاری که به میدان جنگ رفتند؛ جان‌هایشان را در مقابل تیرهای دشمن سپر کردند؛ جنگیدند و بینی دشمن را به خاک مالیدند و نهایتاً دشمن را شکست دادند، می‌گوید: «و ما رمیت اذ رمیت و لکن اللَّه رمی» (۵) این تیری که تو قبلاً نحوه‌ی انداختنش را یاد گرفتی، سپس نشانه گرفتی، دقّت کردی و زدی تا این‌که به هدف خورد، کارِ تو نبود. تو آن را به هدف نزدی، بلکه خدا زد. نیروی من هم مالِ خداست، اراده‌ی من هم مالِ خداست. دقّت نظر من هم مالِ خداست. اصلاً هر چه دارم مالِ خداست. آن وقت در مقابل این قدرتِ مالکِ محیطِ مدبّری که همه چیز من در قبضه‌ی قدرت اوست، گردن بالا بگیرم و بگویم «من»!؟ این، آن نقطه‌ی فسادِ بشری است. هر جا این باشد، بد است و موجب فساد می‌شود.

۱) طه: ۹۵ / ۲) قصص: ۷۶ / ۳) مائده: ۲۱ / ۴) قصص: ۷۸ / ۵) أنفال: http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=20696     ۱۷

فرهنگ استفاده ازفرصتهاوجوانی

چهارشنبه, ۱۴ تیر ۱۳۹۶، ۰۷:۱۶ ق.ظ | مجتبی دهقانی پوده | ۰ نظر
بإسم رب الجمیل

شما(جوانان) باید دو کار انجام دهید: یکی این‌که اوّل بین خودتان و خدا، صمیمانه به خودتان برگردید -نه از روی تظاهر، یا برای این‌که کس دیگری این‌طور گمان کند- خودتان را یک ارزیابی بکنید و ببینید این عیب آیا در شما هست یا نیست؛ و اگر هست، جدّاً تصمیم بگیرید برطرف کنید؛ ولو یکباره هم نشود، تدریجاً سعی کنید. از بدترین و نکوهیده‌ترین خصوصیاتی که در دیگران دیدید و در خودتان هم سراغ کردید، یک فهرست تهیه کنید و فقط هم خودتان بدانید؛ هر چند وقت یکبار هم سعی کنید یکی از آنها را در خودتان پاک کنید. شما که جوان هستید، این کار را خیلی خوب و راحت میتوانید بکنید. من شخصیتهای خودساخته‌ای را میشناسم که اینها واقعاً این کار را میکردند. نقاط ضعف داشتند -چه نقاط ضعف اخلاقی، چه نقاط ضعف رفتاری و شخصیتی- اینها را یادداشت میکردند. در روانشناسی میگویند آدم خجالتی اگر میخواهد خجالت خودش را برطرف کند، چه کار بکند. خصوصیات اخلاقی هم همین‌طور است؛ یعنی همان چیزهایی که بودنش، شما یا هر انسان سالمی را رنج میدهد.
کار دوم این‌که سعی کنید جامعه را به سمت مخالف آن پیش ببرید. خود شما واقعاً از حرف زدن چقدر گله میکنید. گفتن در جاهایی کاربرد دارد؛ انسان باید بگوید تا ذهن طرف را روشن کند و احقاق حقّی بکند، والّا هی گفتن و هی گفتن و برف انبار کردن و در گفتنها دقّت نکردن -که کدام مطلب دقیق نیست، کامل نیست، جامع و مانع نیست- کاری از پیش نمی‌برد. این کار شماست؛ یعنی آن هنر جوانی شما این‌جا باید نشان داده شود، که به مجرّد این‌که چیز بدی را مشاهده کردید، آن دو عمل به خودی خود انجام گیرد:
اوّل سالم کردن محیط خود و دوم ان‌شاءالله کوشش کردن برای سالم سازی محیط و اجتماع.

http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=7571

فرهنگ قرآنی/قدرت های مادی زوال پذیرند

سه شنبه, ۱۳ تیر ۱۳۹۶، ۰۷:۵۷ ق.ظ | مجتبی دهقانی پوده | ۰ نظر
بإسم رب الجمیل
بإسم رب الجمیل

در سوره‌ى مبارکه‌ى «مدّثّر» که آن هم جزو اولین سوره‌هائى است که بر پیغمبر نازل شده است، بر روى عنصر معارض با زندگى مردم تکیه میشود: «ذرنى و من خلقت وحیدا. و جعلت له مالا ممدودا. و بنین شهودا. و مهّدت له تمهیدا. ثمّ یطمع ان ازید. کلّا انّه کان لأیاتنا عنیدا. سأرهقه صعودا».(۴) در مقابل آن کسى که معارض با پیغمبر است، آن کسى که معارض با منافع جامعه‌ى انسانهاست، آن کسى که معارض راه حق است، اشاره میشود به ایستادگى این حرکت عظیم و این معارضه. لذا در اسلام مبارزه هست، جهاد هست؛ منتها این جهاد، جنگ در مقابل معارضان با آرامش زندگى بشر، معارضان با عدالت، معارضان با سعادت بشر است. لذا قرآن کریم و سیره‌ى پیغمبر را که ملاحظه کنید، مى‌بینید از همان روزى که حکومت اسلامى تشکیل شد، کسانى بودند غیر مسلمان، در زیر سایه‌ى پیغمبر، زندگى امن و امانى داشتند. یهودیانى که در مدینه بودند، پیغمبر با اینها قرارداد بست تا زندگى آرامى را در کنار پیغمبر بگذرانند؛ منتها توطئه کردند، معارضه کردند، خیانت کردند، از پشت خنجر فرو کردند؛ لذا پیغمبر در مقابل اینها ایستاد. اگر یهود مدینه معارضه نمیکردند، دشمنى نمیکردند، خیانت نمیکردند، شاید پیغمبر هرگز به آنها تعرضى هم نمیکرد. بنابراین دعوت اسلامى، دعوت معنوى است؛ دعوت با استدلال است؛ دعوت به معناى عرضه‌ى زندگى روشن و سعادت‌آمیز براى بشر است.
 معارضینى در مقابل پیدا میشوند؛ اسلام این معارضین را از سر راه برمیدارد. اسلام منفعل عمل نمیکند. اگر معارضى وجود داشته باشد که معارض سعادت انسان است، معارض دعوت حق است، اسلام با این معارض پنجه در مى‌افکند و در مقابل او ایستادگى میکند. این را مقایسه کنید با آنچه که قدرتهاى متجاوز عالم در طول تاریخ عمل کرده‌اند، امروز هم عمل میکنند؛ جنگ میکنند براى توسعه‌ى قدرت، جنگ میکنند براى توسعه‌ى بى‌عدالتى.
 امروز شما در دنیا نگاه کنید؛ قدرتهاى مسلط و مستکبر عالم تسلیحات درست میکنند، براى تهدید بشریت، نه براى گسترش عدالت؛ براى گسترش بى‌عدالتى، نه براى دادن امنیت به بشر؛ بلکه براى سلب امنیت از کسانى که تسلیم آنها نباشند. امروز مسئله در دنیا این است.
 اینکه ما جاهلیت مستقرِ امروز دنیا را جاهلیت مدرن مینامیم، به خاطر همین است. دوران جاهلیت پایان نیافته است. جاهلیت یعنى مقابله‌ى با حق، مقابله‌ى با توحید، مقابله‌ى با حقوق انسان، مقابله‌ى با راهى که خدا براى انسانها در جهت سعادت گشوده است. این جاهلیت، امروز هم هست؛ با شکل مدرن، با استفاده‌ى از دانش، با استفاده‌ى از فناورى‌هاى پیشرفته، با استفاده‌ى از سلاح هسته‌اى، با استفاده‌ى از انواع تسلیحات براى پر کردن کیسه‌ى صاحبان صنعتهاى مخرب و منهدم کننده‌ى زندگى بشر.
 داستان تسلیحات و هزینه‌هاى نظامى، امروز در دنیا یکى از داستانهاى غم‌انگیز بشریت است. امروز در دنیا کارخانه‌هاى اسلحه‌سازى انواع سلاحها را میسازند، براى اینکه این سلاحها فروش برود. در دنیا جنگ ایجاد میکنند، انسانها را به جان هم مى‌اندازند، دولتها را در مقابل هم قرار میدهند، ایجاد تهدید میکنند تا بتوانند فکر خائنانه و طمع خباثت‌آلود خودشان را تأمین و اشباع و ارضاء کنند.
 لذا تا وقتى که ابرقدرتها سلسله‌جنبان مسائل جهانى هستند، جنگ در دنیا تمام نمیشود. جنگ براى آنها داراى منافع مادى است. این جنگ، جنگ در راه عدالت نیست. دروغ میگویند آمریکائى‌ها و دیگران که میگویند ما جنگ میکنیم براى اینکه امنیت بدهیم؛ نه، درست عکس این است. هر جا حضور نظامى و حرکت نظامى دارند، موجب ناامنى و موجب بى‌عدالتى و موجب سخت کردن زندگى براى انسانها هستند.
http://www.leader.ir/fa/speech/6991

فرهنگ قرآنی/احترام به یکدیگر

دوشنبه, ۱۲ تیر ۱۳۹۶، ۰۷:۰۵ ق.ظ | مجتبی دهقانی پوده | ۰ نظر
بإسم رب الجمیل

فرهنگ استکبارستیزی

دوشنبه, ۱۲ تیر ۱۳۹۶، ۰۶:۵۵ ق.ظ | مجتبی دهقانی پوده | ۰ نظر
بإسم رب الجمیل

از جمله‌ی چیزهایی که امروز لازم است، بصیرت سیاسی است؛ بصیرت سیاسی! ببینید؛ وقتی بصیرت باشد، انسان میتواند محیط پیرامون خود و محیط‌های دور و نزدیک را بشناسد؛ بصیرت یعنی این. وقتی بصیرت نباشد، انسان مجذوب یک چیزی میشود که واقعاً جاذبه‌ای ندارد؛ یک عدّه‌ای مجذوب آمریکا هستند، امّا این مجذوبیّت، مجذوبیّت دروغین است؛ هیچ جاذبه‌ای ندارد.
حالا اینها را ما میگفتیم؛ بعد دیدید که در این انتخابات، برجسته‌ترین شخصیّت‌های سیاسی همان کشور آمدند همان چیزهایی را که ما میگفتیم، بیشتر یا دو برابر و یا چند برابرش را گفتند. این رئیس جمهوری که در آمریکا انتخاب شده است، میگوید اگر آن پولی که در این چند سال ما آمریکایی‌ها خرجِ جنگ کردیم، میخواستیم در داخل آمریکا مصرف کنیم، دو بار میتوانستیم آمریکا را بسازیم و این‌همه جادّه‌ی خراب، این‌همه پل خراب، این‌همه سدّ خراب، این‌همه شهرِ خراب، این‌همه فقیر در آمریکا نداشتیم. آن کسانی که مجذوب آن نقطه‌ی خیالی هستند، اینها را حاضرند بفهمند؟ این خرابی‌ها در آن کشور وجود دارد و پول آن کشور صرف کارهای غیرشرافتمندانه میشود؛ [آیا] این جنگهایی که او میگوید ما  چند تریلیون دلار خرجش کردیم -میگوید چند هزار میلیارد دلار خرج کردیم- اینها جنگهای شرافتمندانه‌ای بوده؟جنگ هم دو جور است؛ یک جنگ، جنگ شرافتمندانه است که انسان به قوانین انسانی احترام میگذارد. خب یک دشمنی به انسان حمله کرده، انسان در مقابل او مجبور است بجنگد؛ این جنگ، شرافتمندانه است؛ امّا آن جنگی که آمریکا در این چند سال در این منطقه به راه انداخت، جنگ شرافتمندانه نبود. خانه‌های مردم را خراب کردند، چندین ده هزار غیرنظامی را کشتند، زنها را کشتند، بچّه‌ها را کشتند، بمب ریختند، مجلس عزا را و مجلس عروسی را بمباران کردند، زیرساخت‌های چند کشور را خراب کردند. شما ببینید اینها بر سر لیبی و بر سر سوریه و بر سر عراق و بر سر یمن و بر سر افغانستان چه آوردند! این چند تریلیون، خرج این ‌چیزها شده. اینها حرفهایی است که ما همیشه میگفتیم. بصیرت این است که شما بدانید با چه کسی طرفید، بدانید که او درباره‌ی شما چه فکری دارد، بدانید که اگر چشم خودتان را بستید و فکر نکردید، ضربه خواهید خورد؛ این بصیرت است. توقّع ما از نخبگان سیاسی و غیرسیاسی کشور این است که این بصیرت را داشته باشند. مردم خوشبختانه این بصیرت را دارند؛ تعجّب است! مردم معمولی و توده‌های مردم این بصیرت سیاسی را دارند [امّا] بعضی از نخبگان ما با تکیه بر توهّماتی که دارند، این بصیرت را ندارند.

http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=34912

تشکیل اجتماعات خانوادگی به منظوررشدفرهنگ مواسات وکمک به نیازمندان

يكشنبه, ۱۱ تیر ۱۳۹۶، ۱۱:۰۰ ق.ظ | مجتبی دهقانی پوده | ۰ نظر
بإسم رب الجمیل


موظف دانستن خود به «مواسات» و تشکیل «اجتماعات خانوادگی توسط جوانان برای رسیدگی به مشکلات فقرا» یکی از این موارد(مواسات) است: «همه باید خود را موظّف به مواسات بدانند. مواسات یعنی هیچ خانواده‌ای از خانواده‌های مسلمان و هم‌میهن و محروم را با دردها و محرومیتها و مشکلات خود تنها نگذاشتن؛ به سراغ آنها رفتن و دست کمکرسانی به سوی آنها دراز کردن. امروز این یک وظیفه جهانی برای همه انسانهایی است که دارای وجدان و اخلاق و عاطفه انسانی هستند؛ اما برای مسلمانان، علاوه بر این‌که یک وظیفه اخلاقی و عاطفی است، یک وظیفه دینی است. به همسایه‌ها و فقرا رسیدگی کنید... جوانان اجتماعات خانوادگی تشکیل دهند و کمکهای افراد خانواده را جمع کنند و در درجه اوّل به مصرف فقرا و نادارهای همان خانواده و فامیل برسانند و اگر نیازی نبود، به فقرای دیگر رسیدگی کنند.»
http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=36809