اهتمام به ترویج فرهنگ کتابخوانی

بإسم رب الجمیل

یکی از مشکلات ما تنبلی است. مسئله‌ی مطالعه و کتابخوانی مهم است. در جامعه‌ی ما بی‌اعتنائی به کتاب وجود دارد. گاهی آدم می‌بیند در تلویزیون از این و آن سؤال میکنند: آقا شما چند ساعت در شبانه‌روز مطالعه میکنید، یا چقدر وقت کتابخوانی دارید؟ یکی میگوید پنج دقیقه، یکی میگوید نیم ساعت! انسان تعجب میکند. ما باید جوانان را به کتابخوانی عادت دهیم، کودکان را به کتابخوانی عادت دهیم؛ که این تا آخر عمر همراهشان خواهد بود. کتابخوانی در سنین بنده - که البته بنده چندین برابر جوانها کتاب میخوانم - غالباً تأثیرش بمراتب کمتر است از کتابخوانی در سنین جوانها و شما عزیزانی که اینجا حضور دارید. آنچه که همیشه برای انسان میماند، کتابخوانی در سنین پائین است. جوانان شما، کودکان شما هرچه میتوانند، کتاب بخوانند؛ در فنون مختلف، در راههای مختلف، مطلبی یاد بگیرند. البته از هرزه‌گردی در محیط کتاب هم باید پرهیز کرد، منتها این مسئله‌ی بعدی است؛ مسئله‌ی اول این است که یاد بگیرند، عادت کنند به این که اصلاً به کتاب مراجعه کنند، کتاب نگاه کنند. البته باید دستگاهها مراقب باشند، اشخاص مواظب باشند، هدایت کنند به کتاب خوب؛ که با کتاب بد، عمر ضایع نشود.۱۳۹۱/۰۷/۲۰

نقش فرهنگ در اقتدار ملی

بإسم رب الجمیل

چکیده مقاله
در بررسی نقش فرهنگ در اقتدار ملی، ابتدا تعریف جامع و کاملی که مورد قبول پژوهشگران این وادی بوده به دست داد که از چهار خصوصیت برجسته برخوردار است. سپس دیدگاههای مختلفی از قدرت و اقتدار، مورد توجه قرار گرفته و در آن به چهار نوع منبع اقتدار ملل اشاره شده و ضمن مشخص ساختن ویژگی‌های هر کدام، ایده‌آل‌ترین آن را، نقش و کارکرد فرهنگ در مقتدر نمودن دولت ملی و مشروع دانسته است. در مشخص ساختن فاکتورها و مؤلفه‌های فرهنگ در اقتدار ملی، به عناصر مهم زیر اشاره شده است:

فرهنگ خودسازی؛استقامت واطاعت پذیری

بإسم رب الجمیل

یکی از راه های آزمایش انسانهایی که درراه حق قدم میگذارند، ممنوعیت های موسمی است. راحت طلبی و عدم تحمل فشارها و سختی های موسمی و موقتی با سلحشوری سازگاری ندارد. بر اساس آیات قرآن یاران طالوت قبل از نبرد با دشمن از مراحل مختلف گزینش گذشتند و فقط کسانی در رکاب رهبرشان باقی ماندند که در امتحان ها سربلند شدند.
(درامتحان اول عده ای بااصل جهادمخالفت کردند ودرامتحان دوم عده ای باانتخاب طالوت بعنوان فرمانده مخالفت کردند که هردوگروه مردودشدند)
امتحان سوم تحمل تشنگی و سیراب نکردن خود با آب نهر بود چنان که خدا فرمود: "إِنَّ اللَّهَ مُبْتَلِیکُمْ بِنَهَر" خداوند متعال شما را به نهر آبی آزمایش می کند. سعی کنید از آن ننوشید. هر که از آن بنوشد از ما نیست. فَمَن شَرِبَ مِنْهُ فَلَیْسَ مِنى‏.البته اجازه دارید که با دست لبی تر کنید ولی خود را سیراب نکنید" ِالاّ مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِیَدِه".
عده ای ازاین گروه وفادار نیز همین که به آب رسیدند نتوانستند خود را حفظ کنند و کاملا خود را سیراب کردند.
گروهی نیز از این مرحله گذشتند و وقتی در مقابل دشمن قرار گرفتند. گفتند ما حریف دشمن نیستیم(امتحان چهارم).
"لَا طَاقَةَ لَنَا الْیَوْمَ بِجَالُوتَ وَ جُنُودِهِ‏" و در این میان تعداد کمی باقی ماندند که این شعار را سر دادند. کَم مِّن فِئَةٍ قَلِیلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً کَثِیرَةَ بِإِذْنِ اللَّهِ
امام باقر(علیه السلام) می فرماید: افرادی که تا آخر کار به طالوت وفادار ماندند، سیصدو سیزده نفر بودند.
اصحاب امام زمان(علیه السلام) هم در شرایط مشابهی قرار خواهند گرفت. بنابراین تنها کسانی از پس این ابتلا و مشقت بر می آیند که به وقت دستور امام بتوانند بر راحت طلبی وسستی غلبه کنند و خود را برای شرایط طاقت فرسا آماده کرده باشند.
آن چه موجب می شود شیعیان حب دنیا و آسایش مقطعی را پشت سر گذارند و جزء اصحاب حضرت به شمار روند ایمان خالصانه ای است که نتیجه اش تسلیم محض در برابر فرامین امامشان باشد

فرهنگ استکبارستیزی ونفوذ ناپذیری

بإسم رب الجمیل

زنده نگهداشتن روحیه استکبارستیزی یعنی :
یادمان باشد این نظام وانقلاب وکشور برای قدعلم کردن در دنیا واستقلال وآزادی وبرپایی جمهوری اسلامی؛انسانهای ارزشمندی را تقدیم اسلام وانقلاب واستقلال کشور نمود که هرکدامشان یک ملت بودند به تنهایی .
وبرماست که باهوشیاری ومقابله بافتنه های داخلی وخارجی راه رابردشمنان قسم خورده سدکنیم ؛ باایمان به خدا ووعده های حتمی او ثابت قدم بمانیم وباتوکل براونقشه های آنان راکه میخواهند جوان ایرانی به آینده خود بی تفاوت باشد؛نقش برآب نماییم.

بمباران شیمیایی سردشت

بإسم رب الجمیل

 زنده نگهداشتن فرهنگ شهادت؛دفاع ازوطن واسلام ومقابله بااستکباریعنی:
 یادمان باشد که دقیقا31 سال قبل چه اتفاقی برسرهموطنان مظلوممان در سردشت بدست رژیم سفاک بعث ودستور آمریکای جهانخوارودولتهای همراه اوآمد:
سردشت اولین شهری است که بعد از جنگ جهانی اول و تصویب کنوانسیون های منع سلاح های شیمیایی بعد از ظهر روز هفتم تیر ماه سال 1366 توسط حزب بعث عراق، وبه دستور اربابان خونخوارش بمباران شیمیایی شد. در این حادثه 109 نفر از مردم بی دفاع بلافاصله جان باختند و امروز بعد از گذشت سه دهه هنوز مردم این دیار زن و مرد، کودک و جوان از اثر گازهای شیمیایی استفاده شده در آن رنج می برند.

متأسفانه بحث‌های فرهنگی و اقتصادی انفاق در کشور ما به درستی مطرح نشده

بإسم رب الجمیل

اینکه می‌گویند نیازمندان را  متکی به صدقه‌ بار نیاوریم غلط است، چه کسی گفته این را؟ اولا صدقه واژه‌ی قرآنی است. خداوند به پیامبر فرمود: «خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَکِّیهِم بِهَا». صدقه بسیار مهم است، صدقه انفاق مردم است، گیرنده‌ی صدقه، اول خدا است. صدقه زندگی را برکت می‌دهد، دفع بلا می‌کند و طبق فرموده‌ی قرآن تا ۷۰۰ برابر می‌تواند مضاعف شود. نه صدقه‌گیرنده کار بدی می‌کند نه صدقه‌دهنده. این مکتب ما است و باید تبلیغ کنیم که مردم بیشتر صدقه بدهند. آن کسی که صدقه می‌دهد از مالش کم نمی‌شود و آن کسی که صدقه می‌گیرد از دست خدا می‌گیرد. طرف معامله خداست، صدقه را خدا آفرید تا بشر را بهشتی کند. این باید در جامعه‌ی ما تقویت شود. متأسفانه بحث‌های فرهنگی و اقتصادی انفاق در کشور ما به درستی مطرح نشد، اقتصاد در نظام اسلامی آمده است تا مردم را در همین دنیا خوش‌بخت کند. برای آباد کردن آخرت ابتدا باید دنیا را آباد کنیم، در قنوت نماز می‌خوانیم «رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً وَفِی الآخِرَةِ حَسَنَةً»
http://farsi.khamenei.ir/others-dialog?id=36784

تحمیل فرهنگ غربی

بإسم رب الجمیل


متأسّفانه این ریشه‌ها طیّ سالیان متمادی، بتدریج در اعماق سیاستهای فرهنگی غرب نیز رسوخ کرده و یک هجوم نرم و خاموش را سامان داده است. بسیاری از کشورهای دنیا به فرهنگ بومی و ملّی خود افتخار میکنند، فرهنگهایی که در عین بالندگی و زایش، صدها سال جوامع بشری را بخوبی تغذیه کرده است؛ دنیای اسلام نیز از این امر مستثنی نبوده است. امّا در دوره‌ی معاصر، جهان غرب با بهره‌گیری از ابزارهای پیشرفته، بر شبیه‌سازی و همانندسازی فرهنگی جهان پافشاری میکند. من تحمیل فرهنگ غرب بر سایر ملّتها و کوچک شمردن فرهنگهای مستقل را یک خشونت خاموش و بسیار زیان‌بار تلقّی میکنم. تحقیر فرهنگهای غنی و اهانت به محترم‌ترین بخشهای آنها در حالی صورت میگیردکه فرهنگ جایگزین، به‌هیچ‌وجه از ظرفیّت جانشینی برخوردار نیست. به طور مثال، دو عنصر «پرخاشگری» و «بی‌بندوباری اخلاقی» که متأسّفانه به مؤلّفه‌های اصلی فرهنگ غربی تبدیل شده است، مقبولیّت و جایگاه آن را حتّی در خاستگاهش تنزّل داده است.۱۳۹۴/۰۹/۰۸

فرهنگ مقتدر، فرهنگ غالب/تفاوت‌های بنیادین سخت‌ستیز و نرم‌ستیز در عصر ایمان

بإسم رب الجمیل

 

اهتمام عالمانه و دقیق رهبر معظم انقلاب به حوزه‌ی فرهنگ و زیرشاخه‌های مختلف آن تازگی ندارد و باور جدّی ایشان به این مقوله - نه در حد تعارف  و به‌عنوان زینت‌المجلس، بلکه در سطح یک اساس و مبنای اصیل اجتماعی و زیربنای ساختمان جامعه- آشکار است. توجه رهبر فرزانه‌ی انقلاب به این موضوع و هوشیاری ایشان در این زمینه ریشه در جوانی و قبل از انقلاب دارد و اهتمامات و بیانات‌شان در طول سال‌های تصدی ریاست جمهوری و دوران رهبری در این زمینه گواه این مدّعاست.

شهیدمظلوم دکتربهشتی

بإسم رب الجمیل

فرهنگ شهادت،عامل پیشرفت کشور خواهد بود

بإسم رب الجمیل

من عقیده‌ی راسخ دارم بر اینکه یکی از نیازهای اساسی کشور، زنده نگه داشتن نام شهدا است؛ این یک نیازی است که ما - چه آدمهای مقدّس‌مآب و متدینی باشیم؛ چه آدمهایی باشیم که خیلی هم مقدّس‌مآب نیستیم، امّا به سرنوشت این کشور و به سرنوشت این مردم علاقه‌مندیم - هرجور که فکر بکنید، بزرگداشت شهدا برای آینده‌ی این کشور، حیاتی و ضروری است. فرهنگ شهادت یعنی فرهنگ تلاش کردن با سرمایه‌گذاری از خود برای اهداف بلندمدّت مشترک بین همه‌ی مردم؛ که البتّه در مورد ما آن اهداف، مخصوص ملّت ایران هم نیست، برای دنیای اسلام بلکه برای جهان بشریت است. این فرهنگ در جامعه‌ای اگر جا افتاد، درست نقطه‌ی مقابل فرهنگ فردگرایی غربی امروز [است‌] که همه‌چیز را برای خود و با محاسبه‌ی شخصی می‌سنجند؛ برای همه‌چیز یک قیمت اسکناسی و پولی قائلند و آن، به دست آوردن آن پول است؛ این درست نقطه‌ی مقابل آن فرهنگ است؛ یعنی «وَ یؤثِرونَ عَلی‌ اَنفُسِهِم»؛(۱) اینها کسانی هستند که ایثار میکنند؛ فرهنگ ایثار، فرهنگ گذشت، فرهنگ مایه گذاشتن از خود برای سرنوشت جامعه و برای سرنوشت مردم. این فرهنگ اگر عمومی شد، این کشور و هر جامعه‌ای که این فرهنگ را داشته باشد، هرگز متوقّف نخواهد شد؛ به عقب بر نخواهد گشت و پیش خواهد رفت.۱۳۹۳/۱۱/۲۷